Yeniden yaşamak,ya yeni doğmuş gibi en başından, ya da üstünü çizip, izini geçmişinde bıarakarak.
Hayata yeniden ve aynı heyecanla sarılabilmek, koparıp atmak bütün kökleri belki biraz ürkerek, biraz canımı acıtarak ve biraz korkarak.
Yeniden sevmek; ya yeni bir beden korkusuzca, ya da aynı bedene dokunup sadıkça.
Keşkeleri yok etmek cümlelerin içinden. 'Belki bir gün...' dememek için, şansa bırakmadan çıkmak karşısına cesurca.
Yeniden başlamak;ya her şeye sil baştan, ya da düzeltip yazılanları aynı hayatı hatasızca.
Kıyı köşe saklanmadan, yaptığından, sözcüklerinden utanmadan dimdik durmak.
Belki birkaç kadeh içip, cesaretimi yudumlayıp, kafa tutmak gelene geçene.
Yapamadıklarımı, yarım bıraktığıma pişman olduklarımı, hayatıma dahil etmeye can attıklarımı yakalamak.
Uzun bir araba yolculuğuna çıkmak, dikiz aynasına bile bakmadan, ardımdan koparak, sadece o an için sürmek.
40 yaşına bir kala yazmak bütün bunları, belki bir kala yarılamak hayatı.
Tam boğulurken son bir nefesle tutunmak, son nefese şükredip, geride kalan zamana avazın çıktığınca küfretmek.
İnatlaşmak hayatla, didişmek durmadan, son sözü kimin söyleyeceğine karar verememek.
Belki koşmak kaçarcasına zamandan ve hiç duramamaktan korkmak insanca.
Belki sığdıramayacağımdan hayellerimi, belki bir kaç beyaz saç teli çekingenliğim.
Belki başa sarsak filmi her şeyi değiştirirdim, belki de yine aynı beni seçerdim.
Belki kağıdı kalemi elime alır tekrar yazardım, pişmanlıklar hiç olmamış, her şey çok yolundaymış gibi.
Ve sonun da vazgeçememek.
Hayat bana 40 olduğun da, hiç bilmeden, bütün mutlulukları ve hüzünleri, yaşanmış ne varsa sıfırlamak, yeniden yaşamak, sevmek ve başlamak için dilek tutmak.
Sakince yaşamak zamanı, sabırla sürdürmek hayatı, sadece aşık olmak.
Eksiklerimi tamamlamak, eksilenleri toparlamak hesap kitap yapmadan.
Basitçe paylaşmak her şeyi, içimden geldiği gibi yazmak.
